06 Φεβρουαρίου 2020 - Αρθρογραφία
Το περιουσιακό δεν είναι πρόβλημα κτηματομεσιτικό ούτε θέμα απαλλοτρίωσης. Eίναι δικαίωμα ιδιοκτησίας, που σημαίνει δικαίωμα κατοχής και επιστροφής.
Είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας, που οφείλουμε ως Πολιτεία να υπερασπιζόμαστε.
Έχουμε την υποχρέωση και το καθήκον μέχρι την πολυπόθητη μέρα της λύσης του προβλήματος μας, να προσφέρουμε στήριξη και συνάμα ανακούφιση σε αυτούς που έχουν υποστεί στο μεγαλύτερο βαθμό τις επιπτώσεις της καταστροφής του 1974. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος στο προεκλογικό του πρόγραμμα για τις προεδρικές του 2018, ανάμεσα σε άλλα μέτρα στήριξης προς τον προσφυγικό κόσμο, είχε εξαγγείλει την δημιουργία Ταμείου Στήριξης Ιδιοκτητών Κατεχόμενων Περιουσιών, με τη δυνατότητα στήριξης, ως οφειλόμενης αποζημίωσης για την απώλεια χρήσης, κάρπωσης ή εκμετάλλευσης της περιουσίας τους.
Ο Νίκος Αναστασιάδης για προεκλογικές σκοπιμότητες ακολούθησε παρόμοιο πρόγραμμα και το περιέλαβε στο δικό του προεκλογικό πρόγραμμα (σελίδα 113)
Οι εκλογές του 2018 βρήκαν νικητή τον Νίκο Αναστασιάδη και δύο χρόνια μετά, όπως πολλές άλλες προεκλογικές δεσμεύσεις, δεν έχουμε δει την εν λόγω πρόταση, όχι μόνο να μην υλοποιείται, αλλά ούτε καν να γίνεται οποιαδήποτε διαβούλευση.
Ως Δημοκρατικό Κόμμα προσπαθήσαμε να πιέσουμε τη κυβέρνηση να υλοποίηση την προεκλογική αυτή δέσμευση, πραγματοποιώντας συναντήσεις με εμπλεκόμενους φορείς, καθώς και με τον προηγούμενο Υπουργό Εσωτερικών. Άπαντες…Αγρόν ήγόρασαν! Η αναγκαιότητα της εν λόγω πρότασης είναι μείζονος σημασίας για τρεις κυρίως λόγους:
Πρώτον, δίδει στους ιδιοκτήτες κατεχόμενων περιουσιών, εμπράκτως μια μορφή αποζημίωσης για την απώλεια χρήσης/ κάρπωσης.
Δεύτερον, συνδέει συναισθηματικά και ουσιαστικά τις γενιές μετά την εισβολή με τις περιουσίες των γονιών τους.
Τρίτον, με την αποζημίωση αποτρέπεται εν μέρει, η πιθανή προσφυγή κάποιων ιδιοκτητών που έχουν πραγματικές ανάγκες στην παράνομη επιτροπή του ψευδοκράτους.
Η κυβέρνηση οφείλει να καθορίσει μια νέα προσφυγική πολιτική και να την ακολουθήσει, η οποία αν μη τι άλλο, να περιλαμβάνει την προεκλογική δέσμευση του Νίκου Αναστασιάδη. Να ορίσει το μέγεθος της αποζημίωσης αναλόγως της κάθε περιουσίας και να προχωρήσει άμεσα στην εφαρμογή του μέτρου. Στο κάτω κάτω, οι κυβερνώντες διαλαλούν ότι η οικονομία μας πλέον είναι υγιέστατη και το «success story» συνεχίζεται, συνεπώς μπορούν να σηκώσουν το «βάρος» ενός τέτοιου κονδυλίου. Σε αντίθετη περίπτωση θα είναι για άλλη μια φορά και για άλλο ένα θέμα αναξιόπιστοι, ανακόλουθοι και υπόλογοι στον προσφυγικό κόσμο.
Ας μας αποδείξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι τελικά το «Δεσμεύομαι» δεν είναι λέξη κενού περιεχομένου, ούτε το πιο σύντομο ανέκδοτο της εποχής μας.
Εμείς θα συνεχίσουμε να πιέζουμε για την εφαρμογή της πρότασης μας και αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν μας ακούσει, θα αναμένουμε μέχρι την μέρα που θα απέλθει από την προεδρία για να την εφαρμόσουν αυτοί που ξέρουν να τηρούν τις δεσμεύσεις τους απέναντι του λαού.