24 Ιανουαρίου 2019 - Αρθρογραφία
Το είπε ο Winston Churhill: “Το ότι μια χώρα, που δεν απειλείται από κανέναν και δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, θέτει έτσι επί ποδός πολέμου 1.500.000 στρατιώτες, είναι κάτι πολύ σοβαρό».
Βέβαια, εννοούσε τότε την Γερμανία· αν το έλεγε σήμερα σίγουρα θα υπονοούσε την Τουρκία, την πιο σεσημασμένη εγκληματία της περιοχής μας και όχι μόνο.
Έκδηλα διαποτισμένη από το χιτλερικό προηγούμενο, ο ανεξέλεγκτος Ερντογάν, απειλεί εις επήκοον όλων ότι: «Ελλάδα και Κύπρος θα γίνουν μεσογειακό Αφρίν», ενώ τα τσογλάνια του σκίζονται να επαναλαμβάνουν ότι «η Ελλάδα είναι μύγα και η Τουρκία γίγαντας και οι συνέπειες που θα υποστεί η Ελλάδα θα είναι τρομερές».
Για την Κύπρο το ομολόγησε ανερυθρίαστα και πολύ νωρίς ο πολύς Νταβούτογλου:
«Γεωπολιτικά, ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος στην Κύπρο, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό ζήτημα. Καμιά χώρα δεν μπορεί να μένει αδιάφορη σ’ ένα τέτοιο νησί, που βρίσκεται στη καρδιά του ζωτικού της χώρου».
Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν κολασμένος αντίλαλος της προ 80ετίας εκδοχής του «ομογάλακτου» του Ερντογάν, του Χίτλερ.
Όπως τότε, που οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έβλεπαν τη φασιστική Γερμανία σαν ανάχωμα ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και άφηναν τον Χίτλερ ανενόχλητο, υιοθετώντας την ανιστόρητη «πολιτική του κατευνασμού».
Αυτή η πολιτική έφερε τον ΙΙ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έτσι και σήμερα …
Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, επιμένουν να βλέπουν την Τουρκία σαν προμαχώνα κατά της Ρωσίας, έστω κι αν βρίσκονται προ ενός ειδυλλίου Ερντογάν – Πούτιν.
Η ιστορία αποκαλύπτει, κάθε μέρα, ότι η Τουρκία είναι επικίνδυνη, ο πιο επικίνδυνος γείτονας που μπορεί να έχει ένας λαός ή μια χώρα. Η ιστορία της αμαυρώθηκε ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους.
(α) Η γενοκτονία των Αρμενίων κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
(β) Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
(γ) Ο εκτοπισμός των Ελλήνων της Ίμβρου και Τενέδου, παρά την αυτονομία που αναγνωρίστηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν: το πρώτο μέτρο που πήραν οι Τούρκοι για το σκοπό αυτό, ήταν να καταστήσουν την Ίμβρο … ανοικτή φυλακή των Τούρκων βαρυποινιτών!
(δ) Το προσχεδιασμένο έγκλημα κατά του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης στις 6 Σεπτεμβρίου 1955.
(ε) Το θλιβερό παράδειγμα κακής γειτονίας, είναι η τουρκοποίηση της Αλεξανδρέτας.
(ζ) Η αντιμετώπιση των Κούρδων από τους Τούρκους.
(η) Κύπρος, Ελλάδα, (Θράκη, Αιγαίο), Ιράκ, Συρία, είναι σήμερα οι ομολογημένες βλέψεις του Ερντογάν.
Οι εν γένει συμπεριφορές του Ερντογάν των τελευταίων χρόνων, οι προσβολές που εκτοξεύει εναντίον πάντων, κατέδειξαν ότι ούτε οι Ευρωπαίοι ούτε οι Αμερικανοί μαθαίνουν από τα παθήματα τους, διδάσκονται από τα λάθη τους, συνετίζονται από τα διδάγματα της Ιστορίας.
Η ανοχή και η αδράνεια τους εκτρέφει το Θηρίο, το οποίο, οπωσδήποτε, θα κληθούν σύντομα να συμμαζέψουν και όχι χωρίς τίμημα.
Ας ευχόμαστε το τίμημα να μην είμαστε εμείς …
Κλείνω, με την διαπίστωση, πριν 100 χρόνια, του Προξένου των ΗΠΑ στην Σμύρνη, του George Horton:
“Αποτελεί περίεργο δεδομένο πως ο Τούρκος είναι ακόμα ικανός να εξαπατά τους Ευρωπαϊους, παρά την πολύχρονη διαπίστωση της τακτικής του».
Εκατό χρόνια μετά, τίποτε δεν άλλαξε. Είναι φοβερό …