26 Νοεμβρίου 2015 - Αρθρογραφία
Έγιναν και οι εκλογές στην Τουρκία. Και κέρδισε ο Ερτογάν. Και χαίρονται χαράν μεγάλην και οι δικοί μας αρρωστημένοι ρομαντικοί για τη νίκη του Σουλτάνου, διότι το γεγονός … επιτρέπει στην Κύπρο να ελπίζει !!
Και χαίρονται, κατά που λένε, χαράν μεγαλύτερη διότι το ποσοστό που πήρε είναι τέτοιο που δεν έχει ανάγκη να συνεργαστεί με τους εθνικιστές, πράγμα που θα επιδράσει … θετικά στο Κυπρικό !!!
Και άρχισαν να ενεργοποιούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας για το Κυπριακό. Και ξεχνούν οι αφελείς δικοί μας πως για την τουρκική ηγεσία, την εκάστοτε τουρκική ηγεσία, το Κυπριακό αποτελεί βασικό πυλώνα της πολιτικής της καθώς από την Κύπρο περνούν οι γεωστρατηγικοί της σχεδιασμοί και η φιλοδοξία της να ελέγξει την περιοχή.
Η Άγκυρα δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το κυπριακό εκτός και αν αναγκαστεί. Κι επί του παρόντος καμία πίεση δεν αισθάνεται. Αντίθετα, θωπείες και καλοπιάσματα απολαμβάνει.
Θα το επαναλάβουμε, προτού προβούμε σε μια αντικειμενική εκτίμηση της κατάστασης:
Στόχος διαχρονικός της Τουρκίας παραμένει ο γεωστρατηγικός έλεγχος του νησιού, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τώρα, στην εκτίμηση της κατάστασης, όπως είναι διαμορφωμένη σήμερα.
Ας πάρουμε λίγο τον χρόνον πίσω.
Η τουρκική πλευρά πήρε τις δικές μας παραχωρήσεις (ένα και στο χέρι, που λένε) και πίστεψε πως η συνέχιση της αδιαλλαξίας της θα αποδώσει γι’ αυτή κι άλλους καρπούς.
Διαφωνεί κανείς με την πιο πάνω αντικειμενική εκτίμηση των αποτελεσμάτων;
Η μέχρι τώρα τακτική και πολιτική των συνεχών υποχωρήσεων και παραχωρήσεων των τελευταίων 7 χρόνων ΑΠΕΤΥΧΕ. Συνέχιση αυτής της τακτικής και αυτής της πολιτικής, μπορεί μεν να «ευθυγραμμίσει τα άστρα», η κατάληξη όμως της ευθυγράμμισης θα είναι η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.
Το μόνο που απέμεινε από τη μέχρι τώρα πολιτική και τακτική μας – και το οποίο αγωνιά να περισώσει η Ηγεσία μας, είναι η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ των Συνομιλιών. Αυτή, όμως, είναι ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. Όχι ΟΥΣΙΑ. Αλλά ακόμα ΚΑΙ ΑΥΤΗ τη διαδικασία, Ερτογάν και Νταβούτογλου, την έχουν ευνουχίσει και την έχουν εξευτελίσει. Και την έχουν καταστήσει σκέτη ΠΑΡΩΔΙΑ.
Μήπως η πολιτική μας, αυτή που με τόση συνέπεια ακολουθεί το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, περιορίζεται και εξαντλείται μόνο στη διαδικαστική πτυχή; Μήπως το Α και το Ω, το απαύγασμα της πολιτικής Χριστόφια-Αναστασιάδη, ήταν η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ των Συνομιλιών;
Όμως, τότε, τι είναι η ΟΥΣΙΑ; Ποιες ήταν οι αναφαίρετες αρχές της πολιτικής μας; Ξεχάστηκαν τα αναφαίρετα δικαιώματα των προσφύγων; Και η βασική απαίτηση για ίδρυση Ομόσπονδου Κράτους, και αυτή ξεχάστηκε; Και ο αποκλεισμός της Συνομοσπονδίας και της Διχοτόμησης; Και η αποχώρηση των στρατευμάτων; Και η παραμονή μόνο περιορισμένου αριθμού εποίκων; Και ο αποκλεισμός του δικαιώματος της Τουρκίας να επεμβαίνει μονομερώς; Ξεχάστηκε η ΟΥΣΙΑ και έμεινε το περίβλημα;
Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα για επανεκτίμηση και αναθεώρηση της πολιτικής και τακτικής μας.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ και με την παντοδυναμία Έρογλου-Νταβούτογλου, επιβάλλεται να αρχίσουμε να μελετούμε σοβαρά το εξελισσόμενο περιβάλλον περιφερειακής και διεθνούς ασφάλειας και τις συμμαχίες που πρέπει να κάμουμε στην περιοχή μας, για να σχεδιάσουμε μια νέα διεκδικητική στρατηγική και τακτική.
Μερικοί, βέβαια, μας λένε, βασικά οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, ότι επανεκτίμηση, αναθεώρηση και ανασχεδιασμός της μέχρι τώρα γραμμής και πολιτικής που ακολουθήθηκε, συνιστά απόκλιση στη διαδικασία των Συνομιλιών.
Αυτό, όμως, δεν είναι απόκλιση. Απόκλιση είναι η προσήλωση στη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ και η παραγνώριση της ΟΥΣΙΑΣ. Απόκλιση είναι η αφελής προσήλωση στη διαδικασία των Συνομιλιών όταν, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ, αυτή η διαδικασία οδηγεί σε παραγνώριση και εγκατάλειψη των βασικών θεμελιωδών αρχών πολιτικής, ο αφανισμός του Κυπριακού Ελληνισμού.
Δεν μπορεί η αποτυχημένη και ξοφλημένη πολιτική και τακτική- κυρίως των επτά τελευταίων χρόνων- να συνεχιστεί.
Το είπε ο Αϊνστάιν και είναι τόσο επίκαιρο στην περίπτωση της Κύπρου:
«Παραφροσύνη είναι να κάνεις ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα και κάθε φορά να αναμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα».